De osteopathie is eind 19e eeuw in de Verenigde Staten ontstaan. De grondlegger is de arts A.T. Still, (1828-1917). Hij combineerde zijn medische kennis met zijn eigen, nieuwe inzichten. Zo kwam hij tot het inzicht dat alle gezonde lichaamsweefsels een zekere mate van beweging vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Hij ontwikkelde een methode om weefsels met verminderde beweeglijkheid in het lichaam te kunnen opzoeken. Met speciale handelingen herstelde hij deze beweeglijkheid, om zo een genezende invloed op het lichaam uit te oefenen.

Deze behandelwijze was revolutionair omdat het lichaam werd aangezet tot zelfgenezing op ogenschijnlijk eenvoudige en subtiele wijze. Een uitspraak van Still in dit verband is:
“Daar, waar de weefsels goed beweeglijk zijn, krijgt ziekte geen kans”
In 1891 stichtte Still in Kirksville ‘The American School of Osteopathy’. Dit was het startsein voor een verdere uitwerking en ontwikkeling van de osteopathie. De laatste jaren raakt osteopathie ook in Nederland steeds meer bekend.

Osteopathie betekent letterlijk ziekte der beenderen. Still gaf een ruimere uitleg. In zijn visie wordt alles wat er inwerkt op en verkeerd gaat in het lichaam als een herinnering in de botten (en andere steunweefsels zoals buik- en hersenvliezen) opgeslagen. Deze steunweefsels zijn als het ware de ‘black-box’ van het lichaam. Voor de osteopaat is deze weefselherinnering voelbaar in de vorm van minieme veranderingen in de stand en de beweeglijkheid van botten en andere steunweefsels.

Via Engeland en Frankrijk is de Osteopathie in Europa bekend geworden en kan de opleiding aan internationaal erkende instituten gevolgd worden, zoals onder andere in Parijs, Brussel, Antwerpen, Hamburg en Amsterdam.
Sinds enkele jaren is het zelfs mogelijk een volledige osteopathieopleiding te volgen aan een universiteit. Dit kan bijvoorbeeld in Duitsland en Oostenrijk. In Duitsland is dit aan de Dresden International University.

De meeste osteopaten in Nederland hebben na een basisopleiding als fysiotherapeut of arts een vijf á zesjarige opleiding aan een internationaal erkende osteopathieopleiding gevolgd. Na deze periode van circa tien jaar studie bezit de osteopaat een uitgebreide kennis van bouw en werking van het lichaam en de mogelijke oorzaken van ziek worden en kan hij op gelijkwaardig niveau met vrijwel alle specialismen in de gezondheidszorg communiceren. De kunst van de osteopathie echter bestaat in de toepassing van het concept op alle facetten en specialismen van de geneeskunde. Hij functioneert zo in de praktijk dan ook als een soort “specialist van het geheel”.

Na afsluiting van de opleiding doet de aankomend osteopaat een examen voor een (inter)nationale jury en kan hij of zij vervolgens opgenomen worden in het Nederlands Register voor Osteopathie (N.R.O.). Na verdediging van een wetenschappelijke thesis kan men de beschermde titel D.O. (Diploma in de Osteopathie) behalen.
De Nederlandse Vereniging voor Osteopathie behartigt sinds 1986 de belangen van de osteopathie in Nederland. Deze beroepsvereniging, de N.V.O. zet zich in Nederland in voor officiële erkenning. In de Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk is osteopathie inmiddels een erkende vorm van gezondheidszorg geworden.

In Nederland is deze vorm van geneeskunde nog relatief jong: de eerste osteopaten vestigden zich in 1985 in Nederland. In 1986 is de Nederlandse Vereniging voor Osteopathie opgericht, gevolgd door het Nederlands Register voor Osteopathie (NRO) in 1989.

NVO-leden zijn geregistreerd bij het NRO, het Nederlands Register voor Osteopathie. Patiënten kunnen bij het NRO terecht voor informatie over osteopathie in het algemeen, een osteopaat bij hen in de buurt, maar ook met klachten. www.osteopathie-nro.nl.

De NVO en NRO hebben een gezamenlijke organisatiestructuur. De NRO registreert de osteopaten die opgeleid zijn volgens het Beroeps Competentie Profiel. NVO en NRO hebben dit BCP gezamenlijk opgesteld.

Het N.R.O. houdt toezicht op het functioneren van haar leden en staat borg voor een veilige en kwaliteitsvolle behandeling door elk van hen. Het toepassen van osteopathische technieken door een therapeut garandeert niet dat deze een erkend osteopaat is. De erkende osteopaten staan geregistreerd bij het N.R.O. Voor eventuele klachten over de behandeling is er een landelijke klachtencommissie. Voor een bezoek aan een geregisteerd osteopaat gelden er algemene voorwaarden.

Osteopaten die geregistreerd zijn bij het NRO voeren de beschermde titel DO-MRO. Het College van Osteopaten, CvO, beschermt de kwaliteit van de osteopatische zorg in Nederland. Door deze organisatiestructuur is de kwaliteit van de osteopathische zorg gewaarborgd.

De laatste tien jaar raakt osteopathie ook in Nederland steeds meer bekend. Op dit moment wordt in Nederland osteopathie door zorgverzekeraars nog gezien als een alternatieve behandelwijze. De Nederlandse Vereniging voor Osteopaten maakt zich hard voor de erkenning van osteopathie als reguliere geneeskunde in Nederland.